Weak guest of the week: Δήμος Βερύκιος

Εβδομάδα 4η:
Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου
έως Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και τα ξωτικά βρίσκονται ήδη ανάμεσά μας. Οι λαϊκοί μύθοι περιγράφουν πως «διασκεδάζουν με το να κρύβονται στα σπίτια των ανθρώπων και να τους τρομάζουν, αναποδογυρίζοντας έπιπλα, καταβροχθίζοντας χριστουγεννιάτικα φαγητά ή μολύνοντας το νερό». Αν κάνεις τη σύνδεση, θα διαπιστώσεις ότι κάτι ανάλογο πράττει και ο Δήμος Βερύκιος:

σε τρομοκρατεί και διασκεδάζει. 

Το θετικό με τη δική του περίπτωση είναι ότι διασκεδάζεις κι εσύ. Παρακολούθησα τον σχολιαστή των πάντων του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του ALPHA και το αποτέλεσμα συνοδεύεται από σχόλια που προκύπτουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του Andrew Boyd με τίτλο «Η τέχνη της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας» (εκδόσεις «Κάκτος», 2006)

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου, δελτίο ALPHA

!. Ο Αντώνης Σρόιτερ πασάρει στο δεξί μπακ του πάνελ το πρόσφατο θέμα με το χαράτσι της ΔΕΗ. 

Α. Σρόιτερ: Τώρα, Δήμο Βερύκιε, η δικαιοσύνη πήρε μια απόφαση, η οποία, όπως είδες, αιφνιδιάζει την κυβέρνηση. Δεν ξέρω αν υπάρχει αντίσταση στις πιέσεις τις οποίες δέχτηκε πάντως η απόφαση ήταν ξεκάθαρη, το μέτρο δεν περνάει. Τουλάχιστον σε αυτή τη φάση.

Δ. Βερύκιος: Δεν θα έπρεπε να αιφνιδιαστεί η κυβέρνηση γιατί η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει κάνει ρεπορτάζ και να ξέρει το κλίμα που επικρατεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στη δικαιοσύνη. («τα νέα αφορούν αυτά που γίνονται») Δεν μπορούμε να κρυβόμαστε πίσω απ το δάχτυλό μας. Οι δικαστές είναι σαφές ότι σηκώνουν το ανάστημά τους και δείχνουν εκτός από τα δόντια τους και την ανεξαρτησία τους. («τα κλισέ ή στερεότυπα όχι μόνο δεν δίνουν ζωή σε ένα ανιαρό κείμενο, αλλά  μπορεί να κάνουν ακόμη και το πιο σημαντικό κομμάτι να ακούγεται κοινότυπο και τετριμμένο») Επί της ουσίας, λένε στην εκτελεστική εξουσία ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τσιφλίκι τους κι ότι όταν προσφεύγουν σε αυτή, πρέπει να έρχονται καλά διαβασμένοι, καλά προετοιμασμένοι και να είναι αιτιολογημένο το σκεπτικό τους.

Α. Σρόιτερ: Να σταθώ σε αυτό, ήταν λίγο πρόχειρη η αιτιολόγηση του Υπουργείου Οικονομικών.

Δ. Βερύκιος: Άρπα κόλλα, άρπα κόλλα. («η περιττή επανάληψη λέξεων ηχεί άσχημα στο αυτί», πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τέτοιες λέξεις)

Α. Σρόιτερ: Έχει βασική ευθύνη το Υπουργείο Οικονομικών για το γεγονός ότι κατέπεσε αυτή η προσπάθεια στα δικαστήρια. 

Δ. Βερύκιος: Είναι σημαντική όμως, Αντώνη μου, γιατί η σημερινή εξέλιξη προέρχεται από την κορυφή της Δικαιοσύνης, από τον Αρειο Πάγο και μάλιστα η προσωρινή αυτή απόφαση έχει νομικό υπόβαθρο, επιπλέον αιτιολογικό, δηλαδή ο Αρειος Πάγος συμφωνεί και ενισχύει το σκεπτικό του Πρωτοδικείου. Δείχνει δηλαδή η δικαιοσύνη ότι είναι μια γροθιά. 

Α. Σρόιτερ: Μια γροθιά δεν είναι, Δήμο μου, γιατί εγώ θα σου θυμίσω μια απόφαση που πήρε το Συμβούλιο Της Επικρατείας, κορυφαίο όργανο και αυτό. Με ανάλογη αιτιολόγηση από το Υπουργείο Οικονομικών έκρινε ότι το μέτρο είναι συνταγματικό κι ότι απλά δεν πρέπει να κόβεται το ρεύμα σε όποιον δεν το πληρώσει. 

Δ. Βερύκιος: Άλλο συνταγματικό και άλλο μέσω ΔΕΗ και άλλο οι καιροί. Αλλάζουν οι καιροί, όπως αλλάζουν και οι μισθοί όλων μας και των δικαστικών. («μεταξύ των ιδιοτήτων που κάνουν το στυλ γραφής αποτελεσματικό είναι η ευθύτητα και ο σεβασμός στο κοινό», οι υπαινιγμοί δεν σέβονται κανέναν) 

Α. Σρόιτερ: οι οποίοι άλλαξαν τώρα πρόσφατα…

Δ. Βερύκιος: Αυτό, αυτό, αυτό είναι το σημείο, Αντώνη μου, που θα πρέπει η κυβέρνηση, η εκτελεστική εξουσία να το λάβει σοβαρά υπόψη.

Τρίτη 18 Δεκεμβρίου, δελτίο ALPHA

!. Το θέμα έχει τίτλο «Άνεργη στα άκρα». Μια κωφάλαλη μητέρα απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει εάν δεν της καταβληθεί το επίδομά που δικαιούται και ο Σρόιτερ ξεκινά μια συζήτηση για την αύξηση στις απόπειρες αυτοκτονίας. 

Α. Σρόιτερ: Τα στοιχεία παρουσιάστηκαν στη Βουλή, Δήμο, και στην ουσία δείχνουν την απελπισία που επικρατεί. 

Δ. Βερύκιος: Οι αριθμοί μπορεί να πει κανείς ότι είναι ψυχροί αλλά αυτή την εικόνα που είδαμε στους δέκτες μας, αυτήν την κοπέλα με τα τεράστια προβλήματα σε κατάσταση απόγνωσης δεν είναι, Αντώνη μου, μια γροθιά στο στομάχι της ίδιας της κοινωνίας μας; («τα στερεότυπα και τα ''δημοσιογραφίστικα'' είναι διάβολοι μεταμφιεσμένοι σε αγγέλους») Σε μια κοινωνία που περνάει δύσκολα και τα πρώτα της θύματα, ποιοι είναι; Οι ευπαθείς ομάδες. Είναι οι ανάπηροι, που τραβάνε αυτή τη στιγμή διπλό σταυρό, όπως είπε τις προάλλες και ο Βενιζέλος. Από τη μια η αναπηρία τους και από την άλλη η φτώχεια τους, η ανέχεια. («οι πλεονασμοί είναι λέξεις που φορτώνουν το κείμενο και πρέπει να απαλείφονται χωρίς δεύτερη σκέψη») 

Και εμείς εδώ, μια κοινωνία που αυτή τη στιγμή δείχνει ότι ενώ είμαστε ένας λαός συναισθηματικός, ότι είμαστε πονόψυχοι ωστόσο, έχουμε περίεργες ευαισθησίες και διαβαθμίσεις. Βλέπουμε όλες αυτές τις μέρες, για παράδειγμα, να γίνονται αυτά τα ανούσια γκαλά των δημοσίων σχέσεων, δήθεν για φιλανθρωπικούς σκοπούς και δεν μπαίνουμε στην ουσία του προβλήματος. (ο Δήμος Βερύκιος καταδικάζει την έννοια της φιλανθρωπίας και προτάσσει εκείνη της αλληλεγγύης. Δήθεν) Και φτάνουμε μάλιστα να συζητάμε πώς θα κόψουμε το ΕΚΑΣ, ακόμη ακόμη και τη σύνταξη και τα δώρα των αναπήρων. Ευτυχώς δεν έγινε, με παρέμβαση των κομμάτων που συμμετέχουν στην κυβέρνηση.

Α. Σρόιτερ: Δώσε μας ένα νούμερο γιατί λες ότι οι αριθμοί είναι ψυχροί και είναι ψυχροί, αποτυπώνουν όμως και την πραγματικότητα.

Δ. Βερύκιος: 2010 οι απόπειρες αυτοκτονίας ήταν 182 και σε ένα χρόνο μέσα, το 2011, με το μνημόνιο σκαρφαλώνουν στις 334 και εκεί στα ύψη μένει και το 2012, που μέχρι στιγμής τώρα έχουμε 321 απόπειρες. (μια από εκείνες τις μέρες που το μνημόνιο δαιμονοποιείται για να παρουσιαστεί ένδοξο και υπέρλαμπρο την επόμενη) Αυτό, κατά τη γνώμη μου, Αντώνη μου, δεν είναι καμπανάκι. Το καμπανάκι του 2010 έγινε καμπάνα το 2011 και τώρα είναι σειρήνα. Σειρήνα που χτυπάει μέσα στα αυτιά μας. Γιατί; Γιατί πρέπει να ευαισθητοποιηθούμε άπαντες. («αν οι ειδήσεις σκοπεύουν να παραμείνουν μια έγκυρη πηγή πραγματικής πληροφόρησης, η υπερβολή θα πρέπει να διατηρηθεί στο πλαίσιο του διαφημιστικού διαλείμματος»)

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου, δελτίο ALPHA

!. Ο τίτλος του ρεπορτάζ έχει ως εξής: «τζογάρουν με την Ελλάδα». Η συγκλονιστική ερμηνεία της εβδομάδας. 

Α. Σρόιτερ: Αντιλαμβάνεται, βεβαίως, κανείς τα κίνητρα ορισμένων από εκείνων που μας παρότρυναν να βγούμε από το ευρώ ή προεξοφλούσαν ότι αυτό είναι κάτι που θα συμβεί. Μαζί μας είναι ο Δήμος Βερύκιος κι όπως αποδεικνύεται, είχαν ποντάρει δισεκατομμύρια ευρώ σε αυτή την εξέλιξη.

Δ. Βερύκιος: Έπαιζαν στην καμπούρα της Ελλάδας. Άγριος τζόγος. («πολλοί δημοσιογράφοι καταφεύγουν με ευκολία στην υπερβολή προκειμένου να ενισχύσουν μια επίπεδη ιστορία σε μέρα φτωχή σε ειδήσεις») Κι εδώ βλέπουμε ότι το σκηνικό ήταν το ίδιο και απαράλλαχτο. Δηλαδή: τρομοκρατούσαν τους Έλληνες και έβγαζαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό και κέρδιζαν οι ξένες τράπεζες και την ίδια ώρα οι τρομοκράτες έμεναν και έπαιζαν Ελλάδα. (ποιοι ακριβώς; Όχι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά;)

Άλλοι εξ αυτών, τι έκαναν; Έφερναν χρήματα και θησαύριζαν από το υψηλότατο επιτόκιο που έφτανε μέχρι και 7%, παίρνοντας τα από τους Έλληνες και άλλοι πόνταραν στην καταστροφή. Τους είδαμε. Είχε έρθει το παλικάρι αυτό με ταξί (όπου παλικάρι, ο οικονομολόγος Ν. Ρουμπινί) και πήγαινε στο Μέγαρο Μαξίμου κι έβλεπε τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Αυτά δεν πρέπει να τα ξεχνάμε αυτή τη στιγμή. Και το ζητούμενο, κατά τη γνώμη τη δική μου, ποιοι από τους δικούς μας, από αυτούς δηλαδή που ελάμβαναν τις αποφάσεις για την ένταξη της Ελλάδας στο μνημόνιο, από αυτούς όλους που είχαν εσωτερική ενημέρωση, πόσοι έπαιξαν ή συμμετείχαν σε αυτό το αισχρότατο παιχνίδι της κερδοσκοπίας σε βάρος της Ελλάδας, σε βάρος του ίδιου του λαού.

Α. Σρόιτερ: Θα το μάθουμε πιστεύεις ποτέ αυτό;

Δ. Βερύκιος: Ξέρεις, υπάρχει μία μεμψιμοιρία, μία ηττοπάθεια. Πολλοί λένε: μα δεν βρίσκονται αυτοί, ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα. Ίσως, Αντώνη μου, να είναι κι έτσι. Όμως, μπορούμε να το αποδεχτούμε αυτό μοιρολατρικά; Δηλαδή, να μην ψάξουμε; Να τα κουκουλώσουμε; (η συλλογικότητα άργησε χρόνια κουκουλώματος) Δεν δικαιούμαστε, λοιπόν, να εγκαταλείψουμε αυτή την προσπάθεια για να τους βρούμε. Κι εγώ λέω ένα απλό πράγμα: να ξεκινήσουμε από τα απλά, από τα καθημερινά, να καταγράψουμε όλους αυτούς που ενδεχομένως είχαν εσωτερική ενημέρωση, όλους αυτούς οι οποίοι τι; Πήραν αυτές τις μεγάλες αποφάσεις και να δούμε την καθημερινή τους περπατησιά. Είμαστε μικρή χώρα, μικρός ο τόπος, γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Πού μένει ο καθένας, εάν μένει σε πολυτελέστατα οικήματα, εάν έχουμε ανάγκες ιδιαίτερες, εάν χαλάμε λεφτά, πόσα χαλάμε. Όλα αυτά πρέπει να τα ψάξουμε, για αυτό λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, ούτε η δικαιοσύνη, ούτε οι απλοί πολίτες μπορούμε να βλέπουμε με απάθεια και με μοιρολατρία να συμβαίνουν όλα αυτά και να τζογάρουν στην πλάτη ενός ολάκερου λαού. Κάποιοι σήμερα κλαίνε αλλά θα πρέπει να κλάψουν κι αυτοί όλοι που έπαιξαν στην πλάτη του ελληνικού λαού και είναι Έλληνες και δεν είναι λίγοι αυτοί και είναι συγκεκριμένοι. (υπερβολές: «αν ένα θέμα δε μπορεί να σταθεί χωρίς αυτές , τότε πολύ απλά δεν πρέπει να παιχτεί»)

 Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου, δελτίο ALPHA

 !. Φοιτητές, Πανεπιστήμια, ενοχλητικές μειοψηφίες, αμόλυντες πλειοψηφίες. Ιδού.

Α. Σρόιτερ: Νομίζω, Δήμο, εδώ έχουμε μπερδέψει λίγο τα πράγματα. Υπάρχει μια μικρή μερίδα φοιτητών η οποία νομίζει ότι της ανήκουν τα Πανεπιστήμια, ότι τα διοικεί κι όχι ότι πηγαίνει εκεί για να μάθει γράμματα, έτσι;

Δ. Βερύκιος: Η κρίση, Αντώνη μου, δεν είναι μόνο οικονομική. Αυτό είναι κατάντημα. Έχουμε μπερδέψει, όπως λες κι εσύ, τους ρόλους. Και επιτέλους, πρέπει να πούμε κάποια μέρα, κάποια στιγμή τα πράγματα με το όνομά τους. Οι φοιτητές πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο για να σπουδάσουν. Οι καθηγητές για να διδάσκουν, για να μορφώσουν τους αυριανούς επιστήμονες. (και οι δημοσιογράφοι για να ενημερώνουν τον κόσμο με ρεπορτάζ κι όχι με σχόλια γραμμένα στο πόδι)

Α. Σρόιτερ: κι όχι για να φοβούνται, βεβαίως

Δ. Βερύκιος: Ακριβώς. Και γι' αυτό, λοιπόν, το Πανεπιστήμιο, και αυτό θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο από όλους, πρέπει να είναι ο ναός της γνώσης, της ελεύθερης έκφρασης, της ανταλλαγής απόψεων και όχι ένας χώρος βίας, παρανομίας και τραμπουκισμού. Οι εικόνες που είδαμε δείχνουν ότι υπάρχει όντως πρόβλημα αλλά ποιοι δημιουργούν το πρόβλημα; Μήπως είναι η πλειοψηφία των φοιτητών; Όχι, βέβαια. Δέκα κουκουλοφόροι και καμιά τριανταριά ακραία στοιχεία κάθε φορά διαλύουν το σύμπαν. («τίποτα δεν μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη και πιο άμεση σύγχυση σε ένα κείμενο από τους αριθμούς»)

Διαλύουν τα ίδια τα πανεπιστήμια που από την πρώτη θέση έχουν φτάσει στην τελευταία.

Α. Σρόιτερ: Την ίδια ώρα, Δήμο, χιλιάδες παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν, θέλουν να πάρουν το πτυχίο τους, που τα φέρνουν πολύ δύσκολα βόλτα και οι ίδιοι και οι γονείς τους για να σπουδάσουν, και τα παιδιά αυτά ούτε στο μάθημα μπορούν να πάνε ούτε σε αυτές τις συνθήκες μπορούν να μορφωθούν, ούτε βεβαίως να δουλέψει κανείς σε αυτά τα πανεπιστήμια μπορεί. 

Δ. Βερύκιος: Έχεις απόλυτο δίκιο. Η πλειοψηφία των φοιτητών όχι μόνο δεν τους ακολουθούν, όχι μόνο τραβάνε εντελώς διαφορετική πορεία αλλά αγκομαχούν για να τα βγάλουν πέρα. Αγωνιούν για το μέλλον τους, ετοιμάζονται για να μεταναστεύσουν για δουλειά και για μετεκπαίδευση. (λόγω της κατάστασης που επικρατεί στα Πανεπιστήμια; Πού χάθηκε ο νεαρός της προεκλογικής διαφήμισης του ΠΑΣΟΚ να τους πείσει να μείνουν;) Αν πάει κανείς σε κάποια από τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, στο Λονδίνο για παράδειγμα, τι θα διαπιστώσει αυτή την περίοδο; Ότι στις μεγάλες αλυσίδες καφέ δουλεύουν ελληνόπουλα που ταυτόχρονα και σπουδάζουν και εργάζονται για να τα βγάλουν πέρα (Το πήρατε το μήνυμα;) 

Γιατί; Γιατί βλέπουν ότι η γνώση και η μετεκπαίδευση και τα εφόδια είναι μονόδρομος για να πάνε μπροστά. («μεταξύ των ιδιοτήτων που κάνουν το στυλ γραφής αποτελεσματικό είναι η απουσία φιλοδοξίας») Ναι, άλλα πρέπει να το καταλάβουμε άπαντες. Γιατί αυτός ο τόπος τι παράγει; Πέρα από τις εναλλακτικές μορφές ενέργειας, τι άλλο; Μυαλά, αυτό είναι κι αυτό πρέπει να το 'χουμε κατά νου και δεν πρέπει να αφήνουμε τα ακραία στοιχεία να κυριαρχούν. Και δεν δέχομαι αυτό που λέει το ρεπορτάζ ότι οι καθηγητές φοβούνται να πάνε στο Πανεπιστήμιο. Αλίμονο αν ο καθηγητής, αν ο δάσκαλος φοβάται να πάει στο τόπο της εργασίας του, εκεί που είναι η αποστολή και το λειτούργημά του.

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου, δελτίο ALPHA

!. Η μέρα που ο Δήμος Βερύκιος δεν έκανε απολύτως τίποτα και πήρε μεροκάματο. 

Α. Σρόιτερ: Βεβαίως, η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς παραμένει το μεγάλο στοίχημα για την κυβέρνηση εν όψει ειδικά της νέας χρονιάς. Μαζί μου είναι ο Δήμος Βερύκιος. Αυτό που μας ζητούν, άλλωστε, όλοι οι ξένοι, οι εφημερίδες, οι ξένοι ηγέτες, το διαβάζουμε παντού, νομίζω όμως ότι είναι αυτό που πρέπει να ζητάμε και εμείς, Δήμο. Πάταξη της διαφθοράς, πάταξη της φοροδιαφυγής για να πάμε κάπου καλύτερα από δω και πέρα.

Δ. Βερύκιος: Ακριβώς. Όπως άλλωστε και με τον πιο επίσημο τρόπο το ΔΝΤ στην έκθεσή του, που συμφωνεί και η Τρόικα, αυτό μας ζητάει. Τι μας λέει, δηλαδή; Έλληνες, δείξτε μηδενική ανοχή στη διαφθορά. Δηλαδή, εθνικός στόχος πρέπει να είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Αυτό τι σημαίνει, που μας το λέει πλέον με τον πιο επίσημο τρόπο το ΔΝΤ και συμφωνεί η Τρόικα; Ότι επιτέλους πρέπει να γίνει συνείδηση όλων των Ελλήνων όχι μόνο να μη φοροδιαφεύγουν αλλά να επιδεικνύουν οι Έλληνες μηδενική ανοχή και στον διπλανό τους. Δηλαδή, να μην επιτρέπουν να φοροδιαφεύγει ο διπλανός. Να ζητάνε αποδείξεις. 

Επιπλέον, μηδενική ανοχή στη διαφθορά σημαίνει και εντοπισμός και τιμωρία σε κάθε διεφθαρμένο όσο ψηλά, Αντώνη μου, κι αν βρίσκεται. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται αυτή τη στιγμή μία συστράτευση. Δηλαδή, μοναδική μας ελπίδα για να ξεβρωμίσει ο τόπος, όπως λέει απλά ο λαός μας (ή η Χρυσή Αυγή) χρειάζεται ο απλός και καταγγελτικός λόγος του κάθε πολίτη, να κάνει ντόρο δηλαδή (αλλά μόνο για τις αποδείξεις στο περίπτερο, τα υπόλοιπα είναι βία)

Α. Σρόιτερ: Στέκομαι σε αυτό που λες, να αλλάξουμε νοοτροπία όλοι μας. Πάνω από όλα να πάψουμε να ανεχόμαστε φαινόμενα γύρω μας γιατί όλοι γνωρίζουμε φαινόμενα κι απλά τόσα χρόνια κάναμε ότι δεν βλέπαμε, δεν τα καταγγείλαμε.

Δ. Βερύκιος: Ακριβώς, εδώ χρειάζεται και η ενεργοποίηση των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους καθώς επίσης και ο θαρραλέος λόγος και η παρέμβαση των δικαστικών αρχών. (οι πλέον αρμόδιοι καταλήγουν να είναι τελευταίοι στις αναφορές του δημοσιογράφου)

Weak spots

Αυτό και τίποτε παραπάνω: «Κάθε ρεπόρτερ γνωρίζει πολύ καλά ότι η πυρκαγιά μαίνεται ανεξέλεγκτη, ότι σημαντικές ζημιές προκλήθηκαν από αγνώστους βανδάλους και ότι σημαντικές εργασιακές αλλαγές συζητούνται σε μαραθώνιες διαβουλεύσεις, καθιστώντας δύσκολο το ενδεχόμενο εξεύρεσης κοινά αποδεκτής λύσης»

John Leo, «Journalist for the day reader», Time, 18.03.1985